Bastien Tronchon, een ietwat ondeugend engelengezichtje, een «jonge kerel» van 21 jaar die dit jaar zijn professionele carrière bij het team begint. Hij heeft gewonnen vanaf zijn eerste race, zo snel dat hij alweer van het scherm verdween voordat de kijkers hem goed en wel hadden leren kennen. Om dat goed te maken, zijn we dit voorjaar bij hem thuis langsgegaan om hem de kans te geven zich aan de fans van het team voor te stellen.
Als je jezelf zou moeten beschrijven aan mensen die je niet kennen, welke woorden zou je dan gebruiken?
Ik zou zeggen dat ik gul ben, obsessief ... eh ... niet erg sociaal? Tenminste, op het eerste gezicht, niet erg sociaal! Wat kan ik nog meer zeggen? Ik hou van de natuur.
Wat doe je in je vrije tijd, behalve fietsen?
Ik ben student, dat kost al veel tijd! 😬 Mijn familie ook. Ik heb een hechte band met mijn familie, dus de weinige tijd die ik met hen heb, breng ik graag met hen of mijn vriendin door. Verder hou ik van activiteiten die adrenaline geven. Ik hou van alles wat een beetje «gek» is. Autorijden, via ferrata, dingen die een beetje «risicovol» zijn. En adrenaline, Er kunnen er ook op de fiets zitten...
En je studie?
Ik zit in het laatste jaar van STAPS in Le Bourget. Normaal gesproken haal ik daar mijn bachelor en daarna ben ik klaar met STAPS en denk ik verder te gaan met voedingsleer, maar dan op afstand. Zo heb ik rust voor de trainingen, stages, wedstrijden... Want dit laatste jaar was het een beetje spannend met het fietsen.
Wat vind je belangrijk in een wielerteam?
Dat het team naar de renners luistert, denk ik, en dat iedereen plezier heeft. Dat zelfs als het pijn doet, iedereen plezier heeft. Ik denk dat dat het belangrijkste is, want met plezier boek je volgens mij veel sneller vooruitgang.
Wat is je fietscarrière? Op welke leeftijd ben je begonnen?
Ik ben op mijn negende begonnen bij de club van La Motte-Servolex (in Savoie). De club van La Motte is heel gezellig, het zijn altijd uitstapjes met vrienden, op woensdag en zaterdag. Daardoor kreeg ik al snel zin om te fietsen. [video: wanneer Bastien zijn herinneringenkist opent]
En toen ik goede prestaties leverde, kon ik toetreden tot het U19-team van het opleidingscentrum AG2R-Citroën. We werden altijd gestimuleerd om beter te worden, er heerste altijd een goede dynamiek. En daarna volgde het U23-opleidingscentrum.
Bij de profs heb ik altijd een familiale sfeer aangetroffen. Er is nooit veel rivaliteit geweest tussen de jongens van het team en dat is leuk, want zo voeren we geen «oorlog» tegen elkaar.
Wat zijn je carrièredoelen? Wat zou je echt gelukkig maken?
Ik heb niet zozeer een race die ik per se zou willen winnen, want alle races bij de profs zijn mooi, maar ik droom er gewoon van om te winnen. Alleen al het gevoel van winnen vind ik geweldig. Het is te gek. Ik wil zoveel mogelijk overwinningen behalen. Maar overwinningen in Frankrijk, bijvoorbeeld in de Tour de France, zijn natuurlijk iets heel bijzonders.
Praat je hierover met de andere renners?
Eh... nee. Ze praten vaak over hoe ze gewonnen hebben, maar ze vertellen niet wat ze gevoeld hebben of wat er allemaal achter zat. Daar wordt zelden over gesproken.
Een bescheidenheid van de overwinning?
Ja, bijna!
En als we nog verder vooruitkijken, wat zou je dan graag willen doen na je carrière? Heb je daar al eens over nagedacht?
Ja, ja, daar heb ik al eens over nagedacht: ik droom ervan om een café te openen! Een café in de stijl van een «fietscafé» of een «coffeeshop», maar dan wel voor iedereen toegankelijk. In de regio zijn er wel cafés in de buurt van Annecy, maar rond het meer van Bourget zijn er niet echt. Ik hoop dat er tegen die tijd nog steeds geen zijn. 😅
Wat is je mooiste herinnering op de fiets?
Ik denk dat het mijn overwinning in Burgos is. Mijn overwinning in Burgos vorig jaar, mijn eerste professionele overwinning. Ik was daar helemaal niet voor gekomen. Ik had het totaal niet verwacht. Ik wist dat ik in vorm was, maar het was mijn eerste race met de profs. Ik stond versteld toen ik de jongens naast me bij de start zag. Ik denk dat ik me dat mijn hele leven zal blijven herinneren. Als ik de beelden terugzie, krijg ik nog steeds kippenvel.
Is er een KOM die je hebt en die je niet wilt opgeven?
Haha, ja, er is er een, in Aix-les-Bains. Er is een heuvel die we onder elkaar de «Poggio» noemen. En er is een KOM, ik heb echt alles gegeven om die te halen. Ik denk dat het even zal duren voordat ik die kan verslaan, als ik die ooit al kan verslaan. En degenen die het artikel lezen, als ze het willen proberen om mij te verslaan, kunnen hun kans wagen!
De uitdaging is een cadeau: https://www.strava.com/segments/18901368
Wat mag een fietser nooit doen?
Draag lage sokken tijdens de training. 🤣
Voor wie het nog niet begrepen heeft:
@ag2rcitroenteam Er zijn dingen die je gewoon niet doet, volgens @Bastien Tronchon 🤣
