Ter gelegenheid van de Tour du Pays de Vaud zijn we op bezoek gegaan bij «onze jongeren» van het juniorenteam. Het was een belangrijke dag, met een dubbele etappe en een mooie tweede plaats voor Noa Isidore. Maar afgezien van het resultaat, is het vooral de ontmoeting met de renners, hun dromen en ambities, die het beste laat zien welke rol dit team speelt en welke visie op wielrennen het uitdraagt.
Kun je jezelf even voorstellen?
Ik ben lid van de club van Nogent-sur-Oise, ik ben 16 jaar oud. Ik heb een broer en een zus en ben op mijn zesde begonnen met fietsen (mountainbiken).
Waarom ben je begonnen met fietsen?
Mijn vader fietste en hij heeft mij geïnspireerd. Tot vorig jaar heeft hij mij altijd getraind. Dus als ik met fietsen ben begonnen, is dat dankzij mijn ouders.
Hoe heb je de U19 ontdekt?
Ik kende iemand uit de regio Hauts-de-France die bij de organisatie was gaan werken en ik had daar goede dingen over gehoord. Dus heb ik me aangemeld en dankzij mijn goede resultaten in Cadet 2 ben ik aangenomen.
En hoe gaat het?
Eerlijk gezegd is het geweldig. We laten onze studie niet links liggen, we houden die altijd in ons achterhoofd. Ik ben niet zo'n studieuze type, ik heb liever een CAP-diploma behaald in bakkerij. Alex is geweldig, hij leert ons echt alles. Ik ben veel beter geworden in mezelf uitdrukken, in het plaatsen van berichten op sociale media... alle «extra's» van het wielrennen. Vroeger was wielrennen voor mij gewoon «trappen en klaar», maar hier leer ik enorm veel en merk ik dat ik vooruitgang boek in alles wat ik doe.
Wat betekent fietsen voor jou?
Nou, op dagen dat ik niet fiets, verveel ik me! (lacht) En ik ben dol op hardlopen, als ik niet hardloop, ben ik een beetje chagrijnig.
Wat zijn je ambities voor de toekomst?
Op korte termijn hoop ik mooie UCI-wedstrijden te rijden en geselecteerd te worden voor het Franse nationale team. En daarna is het natuurlijk mijn droom om wielrenner te worden. Nu ben ik bakker en in juli word ik slager bij mijn vader, om betere werktijden te hebben. Dat is niet wat ik wil doen, maar ik weet dat ik een plan B nodig heb. Als ik professionele wielrenners zie, begin ik te dromen en weet ik dat dat is wat ik wil doen.
En na je carrière?
Haha, dat is nog ver weg! Ik hoop dat ik dan een mooie carrière heb gehad en dat ik zo slim ben geweest om te investeren, zodat ik financieel onafhankelijk ben. En daarna zou ik graag eigenaar willen zijn van een bakkerij of slagerij, waarom niet... Ik zie wel wanneer het zover is!
Nog een laatste woord?
5 minuten zonder onzin uit te kramen... ik ben dood! Interviews zijn moeilijker dan fietsen! 😂
